Weer terug!!
Door: Luc
Blijf op de hoogte en volg Luc
04 Maart 2012 | Nederland, Purmerend
Inmiddels ben ik weer terug na een fantastische reis. De zaterdag na mijn terugkomst ben ik door vrienden op een geweldig ontvangst getrakteerd. Voor café de Ruif hadden ze een heuse bergbeklimmer gemaakt en toen ik aankwam stond iedereen mij buiten op te wachten. Voor de tweede keer in korte tijd kregen ze het weer voor elkaar dat ik met mijn mond vol tanden stond. Met z'n allen hebben we een borrel gedronken en naar de foto’s op een groot scherm gekeken. De oprechte interesse van iedereen in mijn tocht was echt bijzonder. Ik kreeg toen pas in de gaten hoe iedereen intens had meegeleefd en de spannende verslaglegging van Marga in de gaten had gehouden. Diverse malen heb ik uitgelegd waarom het absoluut niet mogelijk was om de laatste paar honderd meter nog te beklimmen. De vermoeidheidsverschijnselen die horen bij hoogteziekte kun je waarschijnlijk alleen maar uitleggen als je dit daadwerkelijk zelf hebt meegemaakt. Tijdens het ontvangst was overigens niets te merken dat ik niet op top ben geweest. Bij het ontvangst heb ik ook nog verschillende donaties voor de Stichting Delano ontvangen. Perfect!!
Als je aan negen van de tien mensen vraagt hoe de beklimming van de Kilimanjaro was zul je antwoord krijgen: Zwaar. Nu wil ik graag een uitzondering zijn maar ik kan geen ander antwoord verzinnen. Misschien: Heel erg zwaar . Als je de foto’s terug ziet kun je dat ook van mijn gezicht aflezen.
Verschillende mensen hebben me gevraagd hoe dat nou voelt om op die hoogte te staan. Ik zal het proberen uit te leggen.
Als een wielrenner in een etappe van 165 km, 30 km voor de finish wegsprint uit het peloton en uiteindelijk met een voorsprong van 3 seconden voor het aanstormende peloton de etappe wint is hij de held van de dag. Hij krijgt kussen van de rondemissen. Hij krijgt een goed gevulde envelop en hij mag ‘s avonds bij Mart Smeets zijn verhaal doen. Daarnaast krijgt hij ook nog een nieuwe trui. Hoe anders zou het zijn als hij ook nog eens het hele eind had moeten terugfietsten?
Voor een marathonloper geldt hetzelfde: Na een afstand van 42 km heeft hij de finish in zicht. Hij trekt nog een laatste sprint en mag als eerste door het lint gaan. Ook hij krijgt een envelop en is de held van de dag. Als hij het hele stuk had moeten terug lopen naar de start om zijn prijs in ontvangst te nemen was het verhaal heel anders geweest.
Toch zijn er ook vergelijkingen. Neem het verhaal van Niel Armstrong toen die op 21 juli 1969 als eerste mens voet op de maan zette en de legendarische woorden sprak : That's one small step for man, one giant leap for mankind." Was dit wat hij werkelijk dacht? Nee natuurlijk niet. Deze woorden waren vooraf in de periode van de koude oorlog natuurlijk bedacht door de mediamensen van de Nasa. Waarschijnlijk om de Russen de loef af te steken. Nee… als Niel Armstrong had gezegd wat hij werkelijk dacht was dat hoogstwaarschijnlijk geweest: Shit, ik moet dat hele kolere eind ook nog terug. En dat was nou precies wat ik ook dacht toen ik op de Kilimanjaro stond.
Op internet kun je diverse verslagen lezen hoe een tocht op de Kili per dag verloopt. Ik ga dat niet doen. De komende weken zal ik nog een enkele maal verslag doen van gebeurtenissen en gedachten gedurende de reis. Binnenkort komt er nog een verhaaltje over de Discodouche en over klouterklunzen.
Och ja… Marga heeft verslag gedaan hoe ik middels een frauduleuze handeling (of noem het ordinaire omkoping) aan een certificaat ben gekomen dat ik op de top ben geweest. Op de bijgevoegde foto kun je zien hoe de assistent gids daarop reageerde!!
Iedereen nogmaals bedankt voor alle lieve reacties.
Luc
Als je aan negen van de tien mensen vraagt hoe de beklimming van de Kilimanjaro was zul je antwoord krijgen: Zwaar. Nu wil ik graag een uitzondering zijn maar ik kan geen ander antwoord verzinnen. Misschien: Heel erg zwaar . Als je de foto’s terug ziet kun je dat ook van mijn gezicht aflezen.
Verschillende mensen hebben me gevraagd hoe dat nou voelt om op die hoogte te staan. Ik zal het proberen uit te leggen.
Als een wielrenner in een etappe van 165 km, 30 km voor de finish wegsprint uit het peloton en uiteindelijk met een voorsprong van 3 seconden voor het aanstormende peloton de etappe wint is hij de held van de dag. Hij krijgt kussen van de rondemissen. Hij krijgt een goed gevulde envelop en hij mag ‘s avonds bij Mart Smeets zijn verhaal doen. Daarnaast krijgt hij ook nog een nieuwe trui. Hoe anders zou het zijn als hij ook nog eens het hele eind had moeten terugfietsten?
Voor een marathonloper geldt hetzelfde: Na een afstand van 42 km heeft hij de finish in zicht. Hij trekt nog een laatste sprint en mag als eerste door het lint gaan. Ook hij krijgt een envelop en is de held van de dag. Als hij het hele stuk had moeten terug lopen naar de start om zijn prijs in ontvangst te nemen was het verhaal heel anders geweest.
Toch zijn er ook vergelijkingen. Neem het verhaal van Niel Armstrong toen die op 21 juli 1969 als eerste mens voet op de maan zette en de legendarische woorden sprak : That's one small step for man, one giant leap for mankind." Was dit wat hij werkelijk dacht? Nee natuurlijk niet. Deze woorden waren vooraf in de periode van de koude oorlog natuurlijk bedacht door de mediamensen van de Nasa. Waarschijnlijk om de Russen de loef af te steken. Nee… als Niel Armstrong had gezegd wat hij werkelijk dacht was dat hoogstwaarschijnlijk geweest: Shit, ik moet dat hele kolere eind ook nog terug. En dat was nou precies wat ik ook dacht toen ik op de Kilimanjaro stond.
Op internet kun je diverse verslagen lezen hoe een tocht op de Kili per dag verloopt. Ik ga dat niet doen. De komende weken zal ik nog een enkele maal verslag doen van gebeurtenissen en gedachten gedurende de reis. Binnenkort komt er nog een verhaaltje over de Discodouche en over klouterklunzen.
Och ja… Marga heeft verslag gedaan hoe ik middels een frauduleuze handeling (of noem het ordinaire omkoping) aan een certificaat ben gekomen dat ik op de top ben geweest. Op de bijgevoegde foto kun je zien hoe de assistent gids daarop reageerde!!
Iedereen nogmaals bedankt voor alle lieve reacties.
Luc
-
04 Maart 2012 - 15:05
Friso:
Wat een leuke foto`s!
Je weet dat die vent met die witte schminck nu nog lacht op de foto... en dat enkele dagen erna hij besneden word?
Leuke vogels die massai :D
Ik was helaas net te laat bij de Ruif vorige week... je was al weg :(
ik hoop snel een biertje met je te kunnen drinken!
tot snel bikkel!
Friso -
04 Maart 2012 - 15:58
Riny & Jolande:
Hoi Luc,
We zaten al te wachten op je 1e eigen bericht. Wij hebben inderdaad ook alle updates van Marga gevolgd en we hebben dagelijks aan je gedacht.
We kijken uit naar nog meer foto's / video's en eventuele verhalen / anekdotes van de beklimming en misschien je bezoek aan het national park.
Onze voorbereidingen voor het reizen lopen lekker en we zijn er best druk mee doende. Vertrekken in mei lijkt goed haalbaar.
Geniet lekker na van je fantastische prestatie en het ga je goed!
Riny & Jolande
Het ga je goed en -
04 Maart 2012 - 16:45
Frank:
Hoi Luckie boy, gelukkig ben je weer heelhuids thuisgekomen ! Voor mij heb je de top gehaald en daarmee dus een donatie aan Stichting Delano verdiend. Geef mij a.u.b. het rek. nr. door. Hoe is het verder met je. Zou je heel graag binnenkort weer spreken.
Hartelijke groeten/Frank. -
04 Maart 2012 - 18:14
Lydia:
Leuke fotos Luc, uit je gezicht is op te maken dat het veel van je heeft gevergd. En al die medicijnen die je mee had ? Alles nodig gehad ?
Wat een enig onthaal heb je gekregen bij de Ruif !!
Fijn dat je er weer veilig bent. -
04 Maart 2012 - 21:29
Josina:
Hoi Luc,
Je bent een held! Ik weet uit ervaring hoe het is om op dergelijke grote hoogte te lopen en te klimmen.
Ik ga alsnog geld overmaken voor jouw goede doel. Gelukkig dat je het rekeningnummer op de foto had staan.
hartelijke groeten aan een ongetwijfeld blije en opgeluchte Marga.
Groeten ook van Kees
Josina -
04 Maart 2012 - 21:49
Syl:
Hey luc helemaal super gedaan!! Een ervaring die niemand je meer afneemt!! Mar dank voor de geweldige verslageving!!
P.s frank het rekeningnummer van de stichting Delano staat op de foto...... -
05 Maart 2012 - 17:54
Linda, Gouda:
Hoi Luc.
Aan de foto's te zien heb je het leuk maar ook zwaar gehad. Gelukkig mens moet je zijn om dit te mogen meemaken en om zulke lieve vrienden en kennissen te hebben die je op een unieke manier verwelkomen.
Dikke kus Lin -
07 Maart 2012 - 21:24
Frisio:
Lucky,
Trots op je! Volgens mij moeten we snel weer gaan lunchen om je vetpercentage weer een beetje op te krikken....
Ik bel je voor een afspraak!
Frisio -
08 Maart 2012 - 10:19
Rick En Rina:
Hey Luc,
Super bedankt dat we dat je ons die prachtige foto's hebt laten zien. In 1 woord, geweldig!! We hebben er van genoten. Tot snel, dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
